 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Аглухлыя лугі, спавітыя ў сьвятле,
шыкуюць, як шыпы, разлогай дзікіх глогаў.
Стамлёныя стагі на мжыстым тонкім тле
ня трызьняць больш зямлёй – стрымоўваюць зьнямогу...
...І каранёў няма!.. Маўчыць труной душа.
– Кажы, прашу, кажы! Калі ж ты загаворыш?
– Самоцісься дарма. Сябе знайдзі сьпярша.
Перамаўчы сябе – калі душу ты ўспораш.
Спрадвечнае Сьвятло. Спрадвечны сатана.
Бог – старажытны страх... Паўсюль іканастасы.
Збалелае б ы л о. I зманная мана.
Выродлівай красы зьнявечныя прыўкрасы.
14.V.2004.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
